انواع سیستم اعلام حریق

• سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر و غیر آدرس پذیر دارای تفاوت های اساسی در نحوه عملکرد و قابلیت های خود هستند.

سیستم آدرس پذیر:

هر یک از اجزای سیستم دتکتورها

(مانند آشکارسازها و فعال کننده ها)

دارای یک آدرس منحصر به فرد هستند که توسط پنل کنترل شناسایی می شوند. این امکان را فراهم می کند که پنل بتواند موقعیت دقیق منبع آتش سوزی را شناسایی کند.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: در این سیستم ها، اجزای سیستم فاقد آدرس منحصر به فرد هستند و پنل کنترل نمی تواند موقعیت دقیق منبع آتش سوزی را شناسایی کند.

قابلیت تشخیصی:
– سیستم های آدرس پذیر: قادر به شناسایی دقیق محل وقوع آتش سوزی هستند و می توانند اطلاعات تشخیصی دقیق تری را ارائه دهند.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: فقط می توانند وقوع آتش سوزی را گزارش کنند، اما نمی توانند موقعیت دقیق آن را مشخص کنند.

قابلیت های کنترلی:
– سیستم اعلام حریق آدرس پذیر:

امکان کنترل و مدیریت جزئی تر اجزای سیستم را فراهم می کنند، مانند فعال یا غیرفعال کردن دتکتورها یا فعال کننده ها به صورت انفرادی.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: کنترل و مدیریت اجزای سیستم به صورت کلی و یکپارچه امکان پذیر است.

هزینه و پیچیدگی:
– سیستم های آدرس پذیر: معمولاً پیچیده تر و گران تر هستند، اما قابلیت های پیشرفته تری دارند.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: ساده تر و ارزان تر هستند، اما قابلیت های محدودتری دارند.

• در مجموع، سیستم های آدرس پذیر قابلیت های پیشرفته تری دارند و برای محیط های بزرگ و پیچیده مناسب تر هستند، در حالی که سیستم های غیر آدرس پذیر برای محیط های کوچک تر و ساده تر مناسب تر هستند.
• تفاوت فنی :

1. نحوه اتصال:
– سیستم های آدرس پذیر: اجزای سیستم دتکتورها (آشکارسازها، فعال کننده ها، …) به صورت مستقل به پنل کنترل متصل می شوند و هر یک آدرس منحصر به فرد دارند.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: اجزای سیستم به صورت سری به پنل کنترل متصل می شوند و فاقد آدرس منحصر به فرد هستند.

2. نحوه شناسایی:
– سیستم های آدرس پذیر: پنل کنترل می تواند موقعیت دقیق منبع آتش سوزی را شناسایی کند.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: پنل کنترل فقط می تواند وقوع آتش سوزی را گزارش کند، اما نمی تواند موقعیت دقیق آن را مشخص کند.

3. قابلیت های تست و نگهداری:
– سیستم های آدرس پذیر: امکان تست و نگهداری هر یک از اجزای سیستم به صورت مستقل وجود دارد.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: تست و نگهداری اجزای سیستم به صورت یکپارچه انجام می شود.

4. قابلیت های توسعه:
– سیستم های آدرس پذیر: امکان توسعه و افزودن اجزای جدید به سیستم وجود دارد.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: توسعه و افزودن اجزای جدید به سیستم محدودتر است.

5. هزینه و پیچیدگی:
– سیستم های آدرس پذیر: هزینه نصب و راه اندازی بالاتر است، اما قابلیت های پیشرفته تری دارند.
– سیستم های غیر آدرس پذیر: هزینه نصب و راه اندازی پایین تر است، اما قابلیت های محدودتری دارند.

در مجموع، سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر برای محیط های بزرگ و پیچیده مناسب تر هستند، در حالی که سیستم های اعلام حریق غیر آدرس پذیر برای محیط های کوچک تر و ساده تر مناسب تر هستند.